POLITECHNIKA LWOWSKA

Przeczytaj także:

  •  Obszerny fragment książki "Politechnika Lwowska 1844-1945"
  •   Wspomnienia profesora Wacława Szybalskiego: Od Politechniki Lwowskiej do Politechniki Gdańskiej (1939-1949) (ang.)
  • W gmachu głównym Politechniki Lwowskiej (2007)

    Historia Politechniki Lwowskiej
  • 4 listopada 1844

  • Otwarcie we Lwowie Akademii Technicznej i rozpoczęcie edukacji. Pierwszym dyrektorem został Florian Schindler. Akademia mieściła się na rogu ulicy Ormiańskiej i Teatralnej w domu Darowskiego.
  • 1 listopada 1848

  • Ostrzał centrum Lwowa przez artylerię austriacką, podczas którego spłonął budynek Akademii Technicznej. Zajęcia zostały przeniesione na 2 piętro Ratusza i były tam prowadzone do roku 1850.
  • 4 grudnia 1850

  • Zajęcia rozpoczęły się w odbudowanym z pożaru budynku.
  • 1851

  • Na Akademii Technicznej studiowało 220 słuchaczy.
  • 1852/1853

  • Rozpoczęła się reorganizacja Akademii.
  • 1853

  • Ministerstwo oświaty dało zgodę na wykłady technologii chemicznych.
  • 1872

  • Na pierwszego rektora wybrano doktora Feliksa Strzeleckiego.
  • 12 marca 1872

  • Wydano pozwolenie na budowę nowych pomieszczeń Akademii. Kierującym budową wybrano profesora Juliana Zachariewicza.
  • kwiecień 1874 - październik 1877

  • Trwa budowa gmachu głównego i gmachu wydziału chemii technicznej
  • 7 pazdziernika 1877

  • Odbyła się pierwsza na terenie cesarstwa Austro-Węgierskiego rozmowa telefoniczna z auli gmachu głównego z pomieszczeniem chemii technicznej.
  • 15 listopada1877

  • Inauguracja dzialalności nowego rektora - prof. Juliana Zachariewicza.
  • 1877

  • Akademia Techniczna zmieniła nazwę na Szkołę Politechniczną.
  • 13 września1880

  • Szkołę Politechniczną odwiedził cesarz Franciszek Józef. Cesarz zamówił u Jana Matejki 11 obrazów, które pokazywałyby postęp techniczny ludzkości. Obrazy te dekorują Aulę.
  • 1894

  • Jubileusz 50-lecia Szkoły Politechnicznej - z tej okazji profesor W. Zajączkowski wydał książkę „Cesarsko-królewska Szkoła Politechniczna we Lwowie. Zarys historyczny osiągnięć...”
  • 13 lutego 1894

  • Przyjęto statut Szkoły Politechnicznej.
  • 1905

  • Pod względem ilości słuchaczy lwowska Szkoła Politechniczna zajmuje drugie miejsce po Politechnice Wiedeńskiej.
  • 8 listopada 1919

  • Przyłączenie do Szkoły Politechnicznej Akademii Rolniczej w Dublanach. Utworzenie na bazie tych dwóch szkół wydziału rolniczo-leśnego Wyższej szkoły Leśnictwa we Lwowie.
  • 28 czerwca 1920

  • Przyjęcie nowego statutu i zmiana nazwy Szkoły Technicznej na Politechnikę Lwowską.
  • 1934

  • Zakończono budowę biblioteki na ulicy Profesorskiej 1.
  • Październik 1939 (pierwsza okupacja sowiecka)

  • Politechnika Lwowska została przekształcona w Lwowski Instytut Politechniczny.
  • Noc z 3 na 4 lipca 1941

  • Na Wzgorzach Wuleckich hitlerowcy rozstrzelali profesorów Politechniki- W.Krukowskiego, A.Łomnickiego, S.Piłata, W. Stożka, K.Weigla, R.Witkiewicza i innych.
  • 26 lipca 1941

  • W więzieniu Gestapo zginął profesor Kazimierz Bartel.
  • Wiosna1942 - Wiosna 1944

  • W pomieszczeniach Politechniki Lwowskiej prowadzono prawie normalne wykłady i ćwiczenia dla elektrotechników, mechaników, budowniczych dróg i mostów, chemików, rolników, w języku głównie polskim przez przedwojennych profesorów Politechniki Lwowskiej, podobnie jak do lata roku 1941, ale [ze względów na politykę hitlerowską, która nie pozwalała na wyższe studia dla ludności polskiej] były one nazywane "zawodowymi kursami technicznymi" ("Technische Fachkurse"). Po wojnie, studia te były zaliczone normalnie przez Politechnikę Śląską w Gliwicach i przez inne Politechniki na terenie Polski.
  • 1945

  • Utworzono wydział geodezyjny.
  • 1952

  • Utworzono wydzial radiotechniczny.
  • 1962

  • Utworzono wydzialy: automatyki, elektromechaniczny, mechaniczno-technologiczny.
  • 1966

  • Utworzono wydzial inzynieryjno-ekonomiczny
  • 1967

  • Utworzono wydzial Technologii Tworzyw Organicznych
  • 1970

  • Wybudowano drugi budynek biblioteki
  • 1971

  • Utworzono wydzial technologii cieplnej
  • 1989

  • Ukraina przechodzi proces demokratycznych przeobrazen.
  • 1992

  • Utworzono wydzial technik komputerowych i technologii informacyjnej.
  • 1992

  • Utworzono Instytut Humanistyczny na bazie 5 katedr:
  • Historii Ukrainy, nauki i techniki

  • Jezyka ukrainskiego

  • Politologii

  • Filozofii

  • Jezykow obcych (angielskiego, niemieckiego, francuskiego, hiszpanskiego, wloskiego, rosyjskiego i japonskiego)
  • 1993

  • Utworzono wydzial matematyki stosowanej
  • Czerwiec 1993

  • Instytut Politechniczny otrzymuje status uniwersytetu i nazwe „Uniwersytet Panstwowy „Politechnika Lwowska””.
  • Wrzesien 2000

  • Politechnika Lwowska otrzymuje status uniwersytetu narodowego


    Politechnika Lwowska - gmach główny

    Gmach glowny Politechniki Lwowskiej - projekt: prof. Julian Zachariewicz        

    Ulica Nikorowicza - biblioteka Politechniki

    Niedawno skuto z jej frontonu orła...

    Łaciński napis głosi: "HIC MORTUI VIVUNT ET MUTI LOQUUNTUR" ("TU UMARLI ŻYJĄ A NIEMI MÓWIĄ")

       

    W gmachu głównym



    Aula - obrazy wg projektu Jana Matejki

      

    AULA w gmachu głównym Politechniki Lwowskiej ozdobiona jest 11 olejnymi obrazami, zaprojektowanymi w latach 80-tych XIX wieku przez wybitnego polskiego artystę Jana Matejkę w postaci małych szkicow kompozycyjnych. Obrazy dużych rozmiarów zostały wykonane przez mistrzów krakowskiej szkoły pod nadzorem samego autora. Cykl obrazów „Tryumf postępu” był przeznaczony specjalnie dla Politechniki Lwowskiej i miał przedstawiać - w alegorycznych scenach, z wykorzystaniem symboliki biblijnej i mitologii antycznej - idee rozwoju myśli ludzkiej i nauki - jako podstawy duchowego i technicznego postępu, jako wytworu przyrody i jej działalności, która może doprowadzić człowieka do szczęścia na ziemi albo do ciężkiej niedoli.




    Opisy Doroty Kamińskiej ze strony http://www.wsp.krakow.pl/apismo/nr10/kultura.html

     TRÓJCA ŚWIĘTA    
    TRÓJCA ŚWIĘTA

    Zgodnie z nauką Chrystusa, chęć poznania i wiedza, będące przejawem duchowej mocy człowieka, nie mają zarzewia na ziemi. Ich źródłem jest Trójca Święta, według słów Dantego „inspirująca wszystko". Na obrazie, w trójkąt wpisane są wizerunki: Boga-Ojca, Syna trzymającego w dłoni cierniową koronę - symbol męki ale i przynależnej ludzkiemu bytowi pracy i Ducha Świętego - źródła mądrości, mistrza nauk i zdobytej wiedzy. Duch Święty, młodzieniec z płonącym czołem - symbolem inspiracji i zdolności człowieka do świadomego myślenia i zdobywania wiedzy o świecie, wysyła przenikające Uniwersum promienie - anielskie dziecięce główki z gołębimi skrzydłami - natchnienie dla ludzkiego umysłu.


      GENIUSZ, WIARA, NADZIEJA I MILOŚĆ    
    WIARA, NADZIEJA I MIŁOŚĆ

    Centralną postacią obrazu jest Ludzki Geniusz, oświecony przez mądrość, wiedzę o sensie życia potrzebną do twórczej pracy. Ukazany został jako władca Ziemi, którą dźwiga i utrzymuje w równowadze siłą swych mięśni oraz mocą przekształcanego mądrością i działaniem ducha. Wzrok zwraca w kierunku dotykającej go dłonią Nadziei i Miłości -pobudzających kreatywność, wspierających i inspirujących, podczas gdy trochę przygnębiona, trzymająca się na uboczu Wiara, obejmuje go ciepłem swych promieni, gotowa w każdej chwili pospieszyć z pocieszeniem. Z lewej strony siedem diabelskich mocy czai się aby powstrzymać zwycięstwo Ludzkiego Geniuszu. To Arogancja, Niechlujność, Lenistwo, Złość, Chciwość i Skąpstwo, a poniżej, Zazdrość - upiększona, choć jej prawdziwa, wstrętna twarz odbija się w zwierciadle.


     Boże natchnienie    
    BOŻE NATCHNIENIE

    Starzec siedzący na brzegu niespokojnego oceanu symbolizuje umysłowy wysiłek człowieka, rozważającego fenomen natury i jego aspiracje do odkrywania tajemnic świata od czasów prehistorycznych. Plecami opiera się o sarkofag egipskiej mumii, jego uwagę przyciąga czaszka mamuta, w tle bieli się kamienna świątynia indyjska. Otacza go dzika, tajemnicza i niezbadana przyroda. Człowiek chce objąć umysłem, zrozumieć przeszłość, połączyć ją z przyszłością i zawrzeć to wszystko w sobie. W rozłożonej na kolanach księdze pełnej mądrości próbuje znaleźć nadprzyrodzoną, boską siłę sprawczą fenomenu istnienia, której upatruje w piśmie i w pochodzącym od Ducha Świętego natchnieniu - świetle trzymanej przez anioła pochodni oraz Ewangelii Św. Jana z bożym słowem prawdy „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo".


     WADY LUDZKOŚCI    
    WADY LUDZKOŚCI

    Na tle rozświetlonej ulicy miasta z pysznymi pałacowymi murami, ukazano ludzkość nękaną przez instynkty i złe żądze, osłabiające sens i znaczenie nauki i prawdy, ponieważ upadek obyczajów i ubóstwo duchowe człowieka spowodowały, że zdobycze nauki służą jedynie posiadaniu i pomnażaniu bogactwa materialnego. Świat stał się targowiskiem próżności w osobach chciwego mężczyzny, który pełzając na kolanach, zachłannie zagarnia do worka rozsypane na ulicę pieniądze i siedzącej na jego plecach wyniosłej kobiety z symbolami bogactwa - rogami na głowie i złotym cielcem w dłoni. Na nią są zwrócone błagalne spojrzenia zarówno tych nieszczęsnych, jak i tych zazdrosnych i tych chciwych.


     TRIUMF SZATANA    
    TRIUMF SZATANA

    Obraz triumfu Szatana jest rezultatem zastosowania myśli ludzkiej i wiedzy dla osobistych zamiarów zawłaszczenia świata, wzbogacenia się i dyktatury. Jego potęga zdominowała świat. Depcze zdrowy rozsądek, podsyca wzniecane ludzką ręką pożary i zagładę wszystkiego, co człowiek stworzył dla swego szczęścia i radości. Jako reprezentant ludzkości uosabiający nihilizm, głupotę i zanik wiary stoi nad zwłokami samobójcy, który wcześniej zamordował swoje dzieci. Triumfalnie trzyma nogę na jego głowie i wskazuje na zamglone słońce, symbol upadku i zaćmienia umysłu. Jednak oczywiste na pozór zwycięstwo Szatana nie jest ostateczne i decydujące, ponieważ matka pochylająca się w ruinach zniszczonego domostwa nad ciałem swego dziecka, wyczuła w nim ślad życia i jeszcze ma nadzieję ... . Triumf Diabła jest więc przedwczesny i jedynie chwilowy.


     MATKA BOSKA POCIESZYCIELKA WIERZĄCYCH    
    MATKA BOSKA POCIESZYCIELKA WIERZĄCYCH

    Słabe światło matczynej nadziei ukazane na poprzednim obrazie, przyniesie z czasem odrodzenie rodzaju ludzkiego właśnie poprzez kobietę. Dom i matka są źródłami postaw osobowościowych i społecznych, wskazują drogi prawdy. Siedząca na tronie miłosierdzia Dziewica Maryja, jest uosobieniem największych kobiecych cnót, pożądanych zarówno przez dobrych jak i niegodziwych, grzeszników i zasmuconych, którzy szukają w Niej schronienia i opieki. To zwycięstwo miłości w uczynkach człowieka. Na niebie błyszczy, podtrzymywana przez anioły cierniowa korona Chrystusa - symbol ludzkiego losu. U stóp Dziewicy złożył głowę Szatan, cień Zła.


     POEZJA, MUZYKA I HISTORIA    
    POEZJA, MUZYKA I HISTORIA

    Odrodzenie miłosierdzia, moralności, miłości i innych cnót sprzyja rozwojowi nauki i sztuki. Sportretowane są tu, wokół skały na brzegu spienionego oceanu, trzy piękności inspirujące duszę człowieka - Poezja, Muzyka i Historia. Skrzydlata Poezja dotyka nieba jako źródła największego natchnienia. Z uwielbieniem przygląda się jej Muzyka, trącając struny swej czarodziejskiej harfy, ozdobionej główkami cherubina i łabędzia - symbolami śpiewu, czystości i daru niebios. Spod skały bije źródło, na płynący strumień patrzy bacznie, zapisując coś w księdze życia Historia, mając obok siebie sowę - symbol mądrości.


     RZEŹBA, MALARSTWO I ARCHITEKTURA    
    RZEŹBA, MALARSTWO I ARCHITEKTURA

    Obraz ukazuje przyszły rozwój sztuki. Rosnący pośrodku krzew wydaje kwiaty: lilii (z lewej strony), róży (w środku) i rododendrona (po prawej). Kwiaty te symbolizują Rzeźbę, Malarstwo i Architekturę. Pień krzewu pokryty jest kolcami, ale obejmuje go Ludzki Geniusz, rozmiłowany w sztuce, kochający piękno i pielęgnujący te kwiatowe alegorie uosobione przez piękności trzymające się za ręce na znak jedności. Wokół przedstawione są symbole sztuk: tęcza symbolizuje paletę malarską, kamienna bryła - trud rzeźbiarza, antyczny kapitel - wizję architekta, orzeł z wieńcem laurowym - nagrodę dla Ludzkiego Geniuszu.


     WYNALAZEK KOLEI    
    WYNALAZEK KOLEI

    Z rozwojem nauk przyrodniczych, człowiek osiągnął sukces stosując nowe technologie. Zrozumiał prawa natury i wykorzystał je do własnych potrzeb. Na obrazie symbolizują to sylwetki chłopów uprawiających rolę, zabudowania fabryczne i płynąca rzeką parowa łódź. Centralne postaci przedstawiają wynalazek maszyny parowej i rozwój kolei. Kobieta personifikuje wodę, mężczyzna uosabia ogień. Ich wzajemne zmagania, woda i ogień działające na siebie dają początek parze wodnej. Zwinne, wesołe dziecko ciągnie wózek po szynach - to motyw siły nauki i postępu technicznego w schyłku XIX wieku.


      WYNALAZEK TELEGRAFU    
    WYNALAZEK TELEGRAFU

    Ekspansja źródeł energii i rozwój elektryczności stworzyły człowiekowi nowe możliwości, umożliwiając mu podbicie przestrzeni i opanowanie czasu. Obraz symbolizuje pierwszy transatlantycki telegraf łączący Europę z Ameryką. Kobieta z prawej strony uosabia Stary Świat - Europę, jadąc na byku (inkarnacji mitycznego boga Zeusa), kobieta z lewej personifikuje Amerykę, której symbolem jest bystry delfin wynurzający się ze spienionych fal oceanu. Kiedy piękne kobiety splatają swe dłonie, wyzwalają tym samym błysk elektryczności - bezpośrednie połączenie odległych kontynentów, w przeciwieństwie do targanej wiatrem i nękanej błyskawicami łodzi Kolumba wolno żeglującej przez ocean.


         
    KANAŁ SUESKI

    Wola i rozum człowieka, zdobycze nauki i postęp techniczny mogą zmienić oblicze planety. Obraz pokazuje ideę połączenia Egiptu i Azji poprzez budowę Kanału Sueskiego. Postać z prawej strony jest personifikacją Azji, z lewej Egiptu. Ich złączone dłonie symbolizują wspólnotę interesów, związek ludzi i kontynentów. Perfidia i złośliwość, w skórze krokodyla, uchodzi w stronę pustyni. Potęga ludzkiego rozumu i twórczej pracy zyskują przewagę nad małością człowieka. Wschód słońca jest znakiem zwycięstwa.


    Nie wnikając w wartości artystyczne tych płócien, warto zastanowić się nad przesłaniem całego cyklu. Człowiek od swego zarania rozdarty jest między dwiema sprzecznościami: być i mieć. Rozwijając umysł, zdobywając wiedzę i ciężko pracując usprawnia wokół siebie świat czyniąc swą ziemską egzystencję łatwiejszą. Ale bogacąc się traci pokorę, wrażliwość - staje się chciwy, pyszny i okrutny. Nie mogąc opanować swych żądz doprowadza do zniszczeń moralnych w sobie i zagłady świata w którym żyje. Bez Boga i drugiego człowieka skazany jest na samotność. W mozolnym dźwiganiu się z upadku pomagają mu Nadzieja i Sztuka - pokarm duszy - najwrażliwszej i najbardziej cierpiącej. Odrodzony człowiek znów rozgląda się za nowymi wyzwaniami. Gdyby potrafił poddać przeżyte doświadczenia osobistej refleksji, zyskałby mądrość życiową i stałby się lepszy, a z nim cały świat, i wszystko to, czego w tym świecie dokona. A tak, próżno szuka w księdze wskazówek jak żyć. Dokąd nie wyczyta ich z siebie, stale będzie zmagał się ze złem, upadał, dźwigał się, szukając dobra, zapomnienia, inspiracji. Do szczęśliwego życia potrzebna jest mu bowiem wewnętrzna równowaga i harmonia ze światem, którą raz po raz zaburza, a bez której nie jest też możliwy triumf postępu.


    Powrot

    Licznik